پژوهش حاضر، به بررسی ارتباط بین محافظهکاری شرطی در گزارشگری مالی و ریسک سقوط آتی قیمت سهام می‌پردازد. به منظور دست‌یابی به این هدف، دو فرضیه‌ی اصلی و سه فرضیه‌ی فرعی تدوین شده و جهت آزمون این فرضیهها، نمونهای از بین شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار طی سالهای 1380- 1388 انتخاب گردید. یافته‌های پژوهش حاضر، حاکی از آن است که بین محافظهکاری شرطی و ریسک سقوط آتی قیمت سهام، رابطه‌ی معکوس وجود دارد. هم‌چنین نتایج این پژوهش، نشان می‌دهد که در شرایطی که بین مدیران و سرمایه‌گذاران عدم تقارن اطلاعاتی وجود دارد، توانایی محافظهکاری شرطی جهت کاهش ریسک سقوط آتی قیمت سهام بیش‌تر است.
ابتدای صفحه